Nowa szansa na rozwój terapii genowej?

Według opublikowanych w 2003 roku oszacowań World Cancer Report w 2000 roku na świecie na nowotwory złośliwe zachorowało 10,1 miliona osób, a 6,2 miliona - zmarło z tego powodu. Powyższe statystyki pokazują, że pomimo stałego rozwoju nauk medycznych, leczenie chorych onkologicznych nadal nie przynosi zadowalających nas rezultatów.

Od paru lat coraz lepsze efekty przynosi stosowanie terapii celowanych, czyli terapii, w których lek działa na nieprawidłowo funkcjonujące komórki nowotworowe, nie uszkadzając tym samym komórek zdrowych.

W ostatnim czasie obserwujemy szczególnie prężny rozwój dwóch rodzajów terapii celowanych – leczenia antyangiogennego oraz terapii genowej.

O celowanym leczeniu antyangiogennym mówimy w przypadku stosowania leków, mających za zadanie zahamowania rozwoju nowotworu, poprzez upośledzenia ukrwienia tkanek guza, a tym samym doprowadzenia do ich obumarcia. O potencjalnej skuteczności tego typu leczenia może świadczyć fakt, że żaden guz o średnicy powyżej 3-4 mm nie jest w stanie dalej powiększać swojej masy, bez rozwoju odpowiedniego unaczynienia. Pomimo obiecujących podstaw teoretycznych, niestety jak dotychczas ten rodzaj leczenia celowanego znajduje się na etapie badań klinicznych.

Druga, innowacyjna metoda leczenia celowanego chorych onkologicznych opiera się na założeniu, że najlepszym sposobem na zatrzymanie rozwoju nowotworu, jest zahamowanie inicjacji procesu kancerogenezy już na poziomie genomu komórkowego. Mówimy tutaj o terapii genowej, polegającej na przeciwdziałaniu rozwojowi nowotworu poprzez przeniesienie materiału genetycznego do komórek organizmu ludzkiego, a tym samym wpływanie na ewentualny przebieg procesu rozwoju nowotworu. Ostatnie badania naukowców z National Cancer Institute w USA pokazały, że głównym miejscem inicjacji kancerogenezy w ludzkim genomie jest gen odpowiedzialny za produkcję białka - cykliny G1. Badania naukowców doprowadziły do wyizolowania białka Rexin-G, hamującego aktywność powyższego genu, a tym samym potencjalnie obniżającego ryzyko indukcji procesu kancerogenezy. Jeśli wyniki powyższych badań zostaną potwierdzone pojawi się szansa na „zduszenie rozwoju nowotworu już w zarodku”.