Menu

Rak jajnika – objawy, diagnostyka, leczenie

Rak jajnika to drugi, po raku trzonu macicy, najczęstszy nowotwór żeńskich narządów rodnych. W 2020 roku stwierdzono 4669 nowych zachorowań (5 miejsce pod względem częstości zachorowań na nowotwory u kobiet).

Około 70% tych nowotworów wykrywana jest w zaawansowanym stadium (FIGO III i IV). W roku 2020 zarejestrowano 3131 zgony z powodu raka jajnika co umiejscawia go na 4 miejscu po nowotworze płuc, piersi i jelita grubego. Zachorowalność na raka jajnika obserwowana jest głównie u kobiet w wieku 55 - 70 lat.

Do najbardziej znanych czynników ryzyka zachorowania na raka jajnika należy nosicielstwo mutacji genów BRCA1 i BRCA 2. Około 10% - 15% wszystkich nowotworów jajnika ma podłoże genetyczne związane z tymi mutacjami.

Inną przyczyną raka jajnika związaną z mutacją genów MMR (mismatch repair) jest Zespół Lyncha (rodzinne występowanie niepolipowatego raka jelita grubego, który może współistnieć z innymi nowotworami, jak rak jajnika, rak endometrium, nowotwory układu moczowego), który odpowiedzialny jest za ok 10% tych nowotworów.

Do jeszcze innych przyczyn rozwoju raka jajnika należą:

  • zaburzenia hormonalne lub leczenie lekami hormonalnymi
  • wczesny wiek menarche (pierwszej miesiączki) i późna menopauza
  • bezdzietność
  • pierwszy poród po 35 r.ż
  • długotrwałe leczenie hormonalne związane z próbami zapłodnienia pozaustrojowego
  • długotrwałe (więcej niż 10 lat) stosowanie estrogenowej terapii zastępczej

Nie prowadzi się systemowych badań populacyjnych w kierunku wczesnego wykrywania raka jajnika. U chorych z obciążeniem dziedzicznym raka piersi i raka jajnika (potwierdzone obecnością mutacji genu BRCA1/2) zaleca się częstsze kontrolne badania lekarskie i obrazowe, zaś po 35 roku życia profilaktyczne wycięcie jajników z przydatkami.

Objawy raka jajnika są niecharakterystyczne i występują dopiero w zaawansowanym stadium choroby. Należą do nich m.in. powiększenie obwodu brzucha związane z wodobrzuszem, wzdęcia i zaparcia związane z uciskiem i naciekami guza nowotworowego, zastój moczu lub bolesne parcie na mocz spowodowane uciskiem/naciekiem moczowodu lub pęcherza moczowego.

W przypadku podejrzenia występowania raka jajnika należy wykonać badania:

  • badanie ginekologiczne w połączeniu z badaniem USG jamy brzusznej oraz USG przezpochwowym (USG-TV – transvaginal),
  • badanie markerów nowotworowych CA125, HE4, test ROMA (opis poniżej),
  • tomografię komputerową (TK) jamy brzusznej i miednicy,
  • pobranie wycinka z tkanki nowotworowej do badania histopatologicznego (laparoskopowo lub z otwarciem jamy brzusznej).

Badania mają na celu określenie stopnia zaawansowania choroby (guz ograniczony do jajnika, guz naciekający otrzewną lub przyległe narządy, przerzuty do otrzewnej i sieci większej, wysięk nowotworowy spowodowany rozsiewem nowotworu do otrzewnej i do jamy opłucnowej przez ciągłość od strony jamy brzusznej, powiększenie węzłów chłonnych).

Zabieg diagnostyczny pobrania wycinka ma na celu uzyskanie materiału do oceny histopatologicznej typu nowotworu i oceny rozległości choroby w obrębie jamy otrzewnej. W tym celu należy pobrać tkankę z guza, z sieci większej oraz z otrzewnej w różnym umiejscowieniu. Pobierany jest także płyn z otrzewnej dla oceny obecności w nim komórek nowotworowych.


Test ROMA (Risk of Ovarian Malignancy Algorithm) - algorytm pozwalający ocenić prawdopodobieństwo ryzyka wystąpienia nowotworu jajnika. W algorytmie tym bierze się pod uwagę 3 elementy: ryzyko zachorowania na raka jajnika związane z okresem przed- lub pomenopauzalnym, poziom markerów nowotworowych CA125 i HE4. Interpretacja wyników:
Wartość testu ROMA u kobiet przed menopauzą:
wyniki < 11,4 % oznaczają niskie ryzyko wystąpienia raka jajnika
wyniki > 11,4 % oznaczają wysokie ryzyko wystąpienia
Wartość testu ROMA u kobiet po menopauzie
wyniki < 29,9 % oznaczają niskie ryzyko wystąpienia raka jajnika
wyniki > 29,9 % oznaczają wysokie ryzyko wystąpienia


95% nowotworów jajnika wywodzi się z nabłonka pokrywającego ten narząd. Raki jajnika stanowią zróżnicowaną pod względem molekularnym grupę nowotworów, co jest podstawą ich podziału na 2 typy:

  • Typ I – rak jajnika o niskiej złośliwości (low-grade) stanowi 25% nowotworów tego narządu. Typ ten stanowią dojrzałe raki surowicze i endometrioidalne, raki śluzowe i raki jasnokomórkowe. Wywodzą się z nabłonka jajnika. Zmiany, z których rozwijają się te nowotwory noszą nazwę guzów granicznycyh (borderline tumours). Prekursorem raków Typu I może być endometrioza. Raki jajnika Typu I wykazują obecność mutacji BRAF i KRAS w ok. 65% przypadków. Obecne są także mutacje innych genów (HER2, PIK3CA, PTEN). Raki jajnika Typu I charakteryzują się dobrym rokowaniem i wolnym wzrostem. 5-letnie przeżycie obserwuje się u ok 55% chorych.
  • Typ II – rak jajnika o niskim stopniu dojrzałości i wysokim stopniu złośliwości (high-grade) – stanowi 75% nowotworów tego narządu. Wywodzą się najprawdopodobniej z dystalnego lub strzępkowego odcinka jajowodu. Często obserwowane są mutacje w genie p53 (ok 90%) i w genie BRCA. Raki jajnika Typu II są zazwyczaj wykrywane późno, w zaawansowanym stanie choroby, z obecnością przerzutów. Przeżycie 5-letnie nie przekracza 30%.
Tab. Stopień zaawansowania raka według FIGO (The International Federation of Gynecology and Obstetrics) 2014
Stopień zaawansowaniaOcena
I Nowotwór ograniczony do jajników lub jajowodów
IAGuz ograniczony do jednego jajnika lub jajowodu (nienaruszona ciągłość torebki guza), brak zmian na powierzchni jajnika lub jajowodu, brak komórek nowotworowych w płynie lub popłuczynach z otrzewnej
IB Guz ograniczony do 2 jajników lub jajowodów (nienaruszona ciągłość torebki guza), brak zmian na powierzchni jajnika lub jajowodu, brak komórek nowotworowych w płynie lub popłuczynach z otrzewnej
IC Guz ograniczony do 1 lub 2 jajników lub jajowodów z:
IC1Śródoperacyjnym uszkodzeniem torebki
IC2Naruszoną ciągłością torebki przed operacją lub obecnością guza na powierzchni jajnika lub jajowodu
IC3 Obecnością komórek nowotworowych w płynie lub popłuczynach z otrzewnej
II Nowotwór ograniczony do jajników lub jajowodów z zajęciem struktury miednicy mniejszej (poniżej płaszczyzny wchodu miednicy) lub pierwotny rak otrzewnej
IIA Zajęcie i/lub wszczepy na powierzchni macicy i/lub jajowodu i/lub jajników
IIB Zajęcie innych struktur miednicy mniejszej
IIINowotwór obejmujący 1 lub 2 jajniki/jajowody lub pierwotny rak otrzewnej z przerzutami do otrzewnej poza miednicą mniejszą i/lub przerzuty do węzłów chłonnych zaotrzewnowych
IIIA1Przerzuty nowotworowe obecne tylko w węzłach chłonnych zaotrzewnowych (potwierdzone histopatologicznie)
IIIA1(i) Przerzuty do węzłów chłonnych zaotrzewnowych w największym wymiarze ≤ 10 mm
IIIA1(ii)Przerzuty do węzłów chłonnych zaotrzewnowych w największym wymiarze > 10 mm
IIIA2Mikroskopowe przerzuty do otrzewnej poza miednicą mniejszą (powyżej płaszczyzny wchodu miednicy) z obecnością lub bez przerzutów do węzłów chłonnych zaotrzewnowych
IIIBMakroskopowe przerzuty do otrzewnej poza miednicą mniejszą o średnicy ≤ 2 cm w największym wymiarze z obecnością lub bez przerzutów do węzłów chłonnych zaotrzewnowych
IIICMakroskopowe przerzuty do otrzewnej poza miednicą mniejszą o średnicy > 2 cm w największym wymiarze z obecnością lub bez przerzutów do węzłów chłonnych zaotrzewnowych (włączając w to zajęcie przez nowotwór torebki wątroby i śledziony bez naciekania miąższu narządu)
IVObecność przerzutów odległych (w tym przerzuty do otrzewnej)
IVAWysięk w jamie opłucnowej z potwierdzonym cytologicznie nowotworem
IVBŚródmiąższowe przerzuty do wątroby oraz przerzuty do narządów poza jamą brzuszną (włączając w to węzły chłonne pachwinowe i węzły chłonne poza jamą brzuszną)

Zabieg operacyjny polega na całkowitym wycięciu macicy z przydatkami (jajniki i jajowody) oraz wycięciu węzłów chłonnych miednicznych i paraaortalnych do wysokości lewej żyły nerkowej.

Należy dążyć do uzyskania całkowitej makroskopowo cytoredukcji tkanki nowotworowej, bez pozostawienia widocznych ognisk nowotworu (zabieg R-0). Ten typ zabiegu jest najbardziej korzystny dla chorych i charakteryzuje się najlepszymi wynikami leczenia.

Jeśli nie możliwe jest wykonanie zabiegu radykalnego R-0, należy dążyć do wykonania zabiegu optymalnego, w którym pozostawione masy nowotworu nie są większe niż 0,5-1,0 cm (zabieg R-1).

Zabiegi z pozostawieniem większej masy tkanki nowotworowej (zabiegi R-2) są zabiegami paliatywnymi.

Zabiegi całkowitej makroskopowo cytoredukcji (R-0) wymagają niejednokrotnie rozległych resekcji narządowych takich jak m.in. wycięcie otrzewnej (peritonektomia), resekcja części jelita grubego i jelita cienkiego, wycięcie sieci większej, wycięcie śledziony, wycięcie torebki wątroby itp. Często rozległe zabiegi cytoredukcyjne związane są z wystąpieniem poważnych powikłań pooperacyjnych (krwawienie, nieszczelność zespoleń).

Z tego powodu rozległe zabiegi operacyjne w zaawansowanym regionalnie raku jajnika powinny być wykonywane w ośrodkach mających duże doświadczenie operacyjne i współpracujące ze specjalistami z dziedziny chirurgii ogólnej lub/i onkologicznej. Nie powinny być one wykonywane przez osoby nie mające dużego doświadczenia chirurgicznego.

Definicja cytoredukcji

Ze względu na od początku chorobę wielonarządową rak jajnika wymaga leczenia skojarzonego z chemioterapią. Sam zabieg operacyjny nie stanowi samodzielnego sposobu leczenia tego nowotworu. Z kolei nawet w zaawansowanym raku jajnika wykonanie częściowej cytoredukcji przed chemioterapią systemową pozwala na uzyskanie lepszych wyników leczenia.

Istotną sprawą jest określenie nieoperacyjności zmian nowotworowych. Należą tu przede wszystkim nacieki nowotworowe wnęki wątroby (nie mylić z naciekami nowotworowymi więzadła obłego wątroby), naciek korzenia krezki jelita cienkiego „ściągający” pętle jelit, rozległe przerzuty do otrzewnej krezki jelita cienkiego i grubego (w tym prosówka nowotworowa) oraz masywne naciekanie otrzewnej przeponowej z naciekaniem mięśni przepony.

Dla oceny operacyjności w ocenie laparoskopowej stosuje się różne skale zaawansowania nowotworu jak np. skala Fagotti. Każdy stwierdzony naciek w tej klasyfikacji oceniany jest na 2 punkty. Zaawansowanie ocenione na ≥ 8 pkt świadczy o braku możliwości wykonania zabiegu cytoredukcyjnego.

Tab. Skala Fagotti zaawansowania raka jajnika
Skala Fagotti zaawansowania raka jajnika w ocenie laparoskopowej
 NIETAK
Przerzuty do sieci większej („omental cake”)02
Przerzuty do otrzewnej02
Naciekanie otrzewnej przeponowej02
Skrócenie korzenia krezki jelita02
Naciekanie żołądka02
Naciekanie jelita02
Nacieki powierzchniowe na torebce wątroby/śledziony02

Bardziej wiarygodną klasyfikacją oceny zaawansowania raka jajnika jest klasyfikacja Sugerbaker’a (PCI – Peritoneal Cancer Index). W klasyfikacji tej określono 13 obszarów, w których oceniane jest zaawansowanie nowotworu w punktacji od 1 do 3. Zaawansowanie powyżej 20 pkt świadczy o nieoperacyjności raka jajnika. Klasyfikacja ta ma zastosowanie także u chorych kwalifikowanych do zabiegów cytoredukcyjnych z dootrzewnową chemioterapią perfuzyjną w hipertermii (HIPEC).

Ryc.1. Klasyfikacja zaawansowania Przerzutów do Otrzewnej (PdO) wg Sugerbaker’a (PCI – Peritoneal Cancer Index) Klasyfikacja zaawansowania Przerzutów do Otrzewnej (PdO) wg Sugerbaker’a

Chemioterapia jest integralną częścią leczenia raka jajnika. Wyjątkiem mogą być chore z zaawansowaniem nowotworu w stopniu IA lub IB wg klasyfikacji FIGO , z ograniczonym stopniem złośliwości G1 i G2.

U chorych z wyższym stopniem zaawansowania wg klasyfikacji FIGO po chirurgicznym zabiegu cytoredukcyjnym stosuje się 3-6 cykli chemioterapii opartej o pochodne platyny (karboplatyna lub cisplatyna) z paklitakselem. U chorych w stopniu IIB – IV standardowo stosuje się 6 cykli chemioterapii.

Po 4 miesiącach od zakończeniu chemioterapii I-go rzutu należy wykonać badania oceniające skuteczność leczenia. Ocena ta jest możliwa u chorych, u których pozostawiono resztkową tkankę nowotworową (cytoredukcja optymalna) i u których przed chemioterapią wykonano ocenę radiologiczną zaawansowania nowotworu, do której można porównać badanie kontrolne.

U chorych, u których niemożliwe było wykonanie pierwotnie zabiegu resekcyjnego R-0 lub R-1 stosuje się chemioterapię jak powyżej z ewentualnym dodaniem bewacizumabu (lek hamujący tworzenie się nowych naczyń krwionośnych w obrębie guza nowotworowego). Kontrolne badania obrazowe w połączeniu z oceną poziomu markerów nowotworowych (CA125) pozwalają na ocenę skuteczności leczenia.

Podstawowym schematem leczenia systemowego (chemioterapii) raka jajnika w I-szym rzucie jest zastosowanie pochodnych platyny (cisplatyna, karboplatyna) z paklitakselem. U chorych ze wznową nowotworu wybór schematu chemioterapii zależy od efektu pierwszego leczenia pochodnymi platyny.

W ocenie platynowrażliwości wyróżniamy grupy chorych:

  • platynowrażliwość – nawrót choroby następuje po 12 lub więcej miesiącach od zakończenia chemioterapii
  • platynowrażliwość częściowa – nawrót choroby w okresie 6 do 12 miesięcy od zakończenia chemioterapii
  • platynooporność – nawrót choroby w okresie do 6 miesięcy od zakończenia chemioterapii
  • platynoniewrażliwość – progresja (rozwój) choroby w trakcie chemioterapii

W zależności od oceny platynowrażliwości w przypadku wznowy procesu nowotworowego stosuje się leczenie oparte o pochodne platyny (u chorych z nowotworem platynowrażliwym) lub z zastosowaniem innych leków przeciwnowotworowych, nie stosowanych we wcześniejszych schematach leczenia (pegylowana liposomalna doksorubicyna, gemcytabina, topotekan).

U chorych platynowrażliwych ze wznową raka jajnika ze stwierdzoną mutacją w genie BRCA1/2 i po uzyskaniu remisji po leczeniu systemowym opartym o schemat zawierający pochodne platyny stosuje się olaparyb. Więcej informacji na ten temat w doniesieniu „Nowa nadzieja dla pacjentek z dziedzicznym rakiem jajnika”

Kryteria RECIST 1.1. odpowiedzi chemioterapię:

CR – Complete Response – Odpowiedź Całkowita: Całkowite zniknięcie zmian nowotworowych. Zmniejszenie wielkości wszystkich węzłów chłonnych < 10 mm w osi krótkiej z równoczesną normalizacją biochemiczną (poziom markerów nowotworowych w normie)
PR – Partial Response – Odpowiedź Częściowa: zmniejszenie zmian nowotworowych o 30% wymiaru guza lub sumy największych wymiarów guzów
SD – Stable Disease – Stabilizacja Choroby: zmniejszenie zmian nowotworowych o mniej niż 30% wymiaru guza lub sumy największych wymiarów guzów lub zwiększenie wymiarów guza lub sumy wymiarów guzów o < 20%
PD – Progressive Disease – Progresja Choroby: zwiększenie o przynajmniej 20% wymiarów guza lub największych wymiarów guzów i/lub pojawienie się nowych zmian nowotworowych.


Dootrzewnowa chemioterapia perfuzyjna w hipertermii (HIPEC – Hyperthermic IntraPwritoneal Chemotherapy) jest stosowana w leczeniu przerzutów do otrzewnej jako uzupełnienie zabiegu całkowitej cytoredukcji. Procedura HIPEC polega na zastosowaniu leków przdciwnowotworowych (cisplatyna 75-100 mg/m2 lub paclitaxel 175 mg/m2) rozpuszczonych w roztworze soli fizjologicznej w ilości 2L/m2 podanych do jamy otrzewnej po uzyskaniu temperatury płynu perfuzyjnego 420C (opis procedury na stronie www.hipec.pl).

W leczeniu wykorzystywany jest synergizm leków przeciwnowotworowych (cisplatyna) z uszkadzającym komórki nowotworowe działaniem temperatury po uzyskaniu temp. 390C. Czas perfuzji leku wynosi 60-90 min.

Warunkiem niezbędnym wykonania HIPEC jest wcześniejsze wykonanie zabiegu opercyjnego całkowitej makroskopowo cytoredukcji, co związane jest zazwyczaj z bardzo rozległym zabiegiem opercyjnym, często obarczonym powikłaniami (powikłania pooperacyjne ok 40%, śmiertelność okołooperacyjna 1%-3%). W związku z tym zabiegi te nie są zalecane do standardowego postępowania, a powinny być wykonywane jedynie w wyspecjalizowanych i doświadczonych centrach medycznych.

Dotychczas opracowano wyniki dwóch badań randomizowanych (Van Driel 20175, Lim 20176) i dużego badania populacyjnego (Lei 20207). W badaniu Van Driel i Lei wykazano wyraźną poprawę wyników leczenia po wykonaniu zabiegu operacyjnego w połączeniu z HIPEC. Badanie randomizowane Lim z 2018 nie wykazało poprawy wyników leczenia, aczkolwiek nie można oceniać go merytorycznie pod względem uzyskanych wyników, gdyż nie wykonywano u chorych zabiegów radykalnych a jedynie optymalne.

Biorąc pod uwagę wyniki badań klinicznych i standardy postępowania terapeutycznego w raku jajnika, zabiegi całkowitej cytoredukcji w połączeniu a HIPEC mogą przynieść największą korzyść u chorych platynowrażliwych z operacyjną wznową nowotworu, kwalifikowanych następnie do chemioterapii systemowej. Ten sposób postępowania jest opisany w zaleceniach NCCN (National Comprehensive Cancer Network)8.

Rokowanie u chorych z rakiem jajnika zależne jest od stopnia zaawansowania klinicznego, możliwości wykonania zabiegu całkowitej cytoredukcji oraz wrażliwości na pochodne platyny w leczeniu systemowym.

Przeżycia 5-letnie w zależności od stopnia zaawansowania FIGO wynoszą: FIGO I – 89%, FIGO II – 70%, FIGO III – 32% - 46%, FIGO IV – 18%. Indywidualizacja sposobów leczenia oraz nowe schematy lekowe pozwalają na poprawę rokowania w stosunku do podanych wyżej wyników populacyjnych.


Opracowanie:
dr hab. n. med. Tomasz Jastrzębski, prof. ndzw. GUMed
Klinika Chirurgii Onkologicznej
Uniwersyteckie Centrum Kliniczne w Gdańsku


Bibliografia:

  1. Climent M. I wsp.: Comparison of Peritoneal Carcinomatosis Scoring Methods in Predicting Resectability and Prognosis in Gynecologic Malignancies J Clin Med 2021:10:2553;
  2. Basta A. I wsp.: Zalecenia Polskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej dotyczące diagnostyki i leczenia raka jajnika. Curr Gynecol Oncol 2017;15:5-23
  3. Zarys ginekologii onkologicznej. Podręcznik pod red. J.Markowskiej i R.Mądrego. T.II, Wyd. Med. Termedia, Poznań 2018;
  4. DeVita, Hellman, Rosenberg: Cancer Principles and Practice of Oncology, 11th ed., Wolters Kluwer 2019
  5. Van Driel i wsp.: Hyperthermic intraperitoneal chemotherapy in ovarian cancer. NEJM 2018;378:230-240;
  6. Lim M. i wsp.:Randomized trial of hyperthermic intraperitoneal chemotherapy (HIPEC) in women with primary advanced peritoneal, ovarian and tubal cancer, J Clin Oncol 2017;35(15 Suppl):5520
  7. Lei Z. i wsp.: Evaluation of cytoreductive surgery with or without hyperthermic intraperitoneal chemotherapy for stage III epithelial ovarian cancer. JAMA Open Network 2020;3(8):e2013940.
  8. A laparoscopy-based score to predict surgical outcome in patients with advanced ovarian carcinoma: a pilot study, Ann Surg Oncol 2006 Aug;13(8):1156-61.
  9. Ovarian Cancer, NCCN Clinical Practice Guidelines in Oncology
» powrót na początek strony

Obserwuj Onkonet na Facebooku

NU-MED Onkologia

reklama Grupa NU-MED

Grupa NU-MED to wyspecjalizowane placówki, w których diagnozujemy i leczymy pacjentów z chorobami nowotworowymi. Leczenie odbywa się w ramach kontraktu z NFZ. Zobacz więcej informacji.

Onkodiag – medycyna spersonalizowana w onkologii

reklama Onkodiag

Badania oparte na wnikliwej analizie tkanek pochodzących z nowotworu oraz krążących we krwi komórek nowotworowych:

  • Trublood – nieinwazyjna biopsja z analizą pod kątem diagnozy, rokowań i teranostyki
  • Celldx – głęboka analiza genomiczna nowotworu – badanie skuteczności terapii
  • Exacta – pełna analiza nowotworu uwzględniająca genomikę, immunohistochemię, immunocytochemię i chemowrażliwość żywych komórek. Badanie zaprojektuje najbardziej skuteczne leczenie
  • Chemoscale – badanie chemowrażliwości leków cytostatycznych
  • Cancertrack – monitorowanie efektów leczenia na podstawie cell-free DNA
Hipec - przerzuty raka jajnika do otrzewnej - ilustracja poglądowa

Przerzuty raka jajnika do otrzewnej – jak skutecznie leczyć chirurgicznie?

Dyskusja odnośnie skuteczności HIPEC w leczeniu raka jajnika toczy się od wielu lat, ale nabrała intensywności po opublikowaniu przez zespół badaczy holenderskich wyników badania OVHIPEC w roku 2018. W maju 2022 została opublikowana w prestiżowym czasopiśmie JAMA Surgery praca zespołu koreańskiego Lim M. i wsp. dotycząca wyników leczenia raka jajnika po wykonaniu zabiegów cytoredukcyjnych.

rak jajnika i mutacja brca - ilustracja poglądowa

Ryzyko raka jajnika u kobiet z mutacją BRCA1/2 – zalecenia postępowania

W czasopiśmie Kanadyjskiego Towarzystwa Medycznego opublikowany został nowy przegląd zawierający zalecenia postępowania związanego z ryzykiem zachorowania na raka jajnika przez kobiety z mutacją BRAC1/2. Przeanalizowano w nim 46 artykułów opublikowanych w latach 2014-2019, zawiera wskazówki dotyczące badań przesiewowych, operacji profilaktycznego usunięcia jajników, antykoncepcji hormonalnej czy leczenia objawów menopauzy.

Nowa nadzieja dla pacjentek z dziedzicznym rakiem jajnika

W Journal of Clinical Oncology opublikowano wyniki badania klinicznego dotyczącego działania olaparibu, leku postrzeganego jako szansa na przełom dla chorych z dziedziczną postacią raka jajnika, spowodowaną mutacją w genie BRCA1 lub BRCA2. Mutacja ta występuje u około 15% pacjentek z rakiem jajnika, a wykazano korzyść z zastosowania olaparibu u około 50% pacjentek z tej grupy.

bakterie Chlamydia infekujące komórkę

Zakażenie Chlamydią zwiększa ryzyko zachorowania na raka jajnika

Według badań dr B. Trabert z Division Cancer Epidemiology, National Cancer Institute (NCI) w USA, zakażenia Chlamydią, przenoszone droga płciową, wiążą się z dwukrotnie większym ryzykiem zachorowania na raka jajnika. Badanie obejmowało grupę 278 kobiet ze zdiagnozowanym rakiem jajnika oraz grupę kontrolną 556 zdrowych kobiet.

Nowe perspektywy leczenia raka jajnika

Leczenie zaawansowanego raka jajnika inhibitorami PARP, nowo zarejestrowanymi w Unii Europejskiej do stosowania po pierwszej linii leczenia, jest szansą na terapię tą innowacyjną grupą leków nie tylko chorych z mutacją w genach BRCA, ale i pozostałej większości pacjentek. Badania wykazały wydłużenie czasu wolnego od progresji choroby u wszystkich pacjentek chorych na raka jajnika, które odpowiedziały na chemioterapię pochodnymi platyny.

Doustne środki antykoncepcyjne - ilustracja poglądowa

Doustne środki antykoncepcyjne chronią przed rakiem jajnika i trzonu macicy

Kompleksowe badanie przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytu w Uppsali, w którym wzięło udział ponad 250 000 kobiet, pokazuje, że doustne środki antykoncepcyjne chronią przed rakiem jajnika oraz rakiem trzonu macicy (endometrium). Efekt ochronny utrzymuje się aż do 35 lat po zaprzestaniu stosowania pigułek.

rak_jajnika - ilustracja poglądowa

Niedożywienie w raku jajnika – niekorzystny czynnik rokowniczy

Spośród wszystkich nowotworów narządu rodnego rak jajnika charakteryzuje się najczęstszym występowaniem niedożywienia związanym z chorobą nowotworową, co z kolei jest czynnikiem ryzyka powikłań pooperacyjnych, włącznie z powikłaniami śmiertelnymi. Z tego powodu niezwykle ważna jest dbałość o odpowiednie przygotowanie żywieniowe pacjenta przed rozpoczęciem procesu leczenia.

dootrzewnowa chemioterapia perfuzyjna w hipertermii - HIPEC

Leczenie raka jajnika: HIPEC w połączeniu z chemioterapią systemową i zabiegiem cytoredukcyjnym znacząco poprawia wyniki leczenia chorych w III stopniu zaawansowania

W czasopiśmie The New England Journal of Medicine pojawił się długo oczekiwany artykuł badaczy holenderskich i duńskich oceniających wyniki leczenia 245 chorych z rakiem jajnika w III stopniu zaawansowania. Najważniejszym elementem analizy wyników leczenia był czas przeżycia chorych. Średni czas przeżycia chorych wynosił o prawie 50% więcej w grupie poddanej procedurze HIPEC. Nie stwierdzono zwiększenia ilości objawów niepożądanych po zastosowaniu dodatkowej chemioterapii dootrzewnowej.